سازمان پایانه های مسافربری شهرداری تبریز، در راستای ارائه خدمات مطلوب و بهینه به همشهریان عزیز و مسافرین محترم همسو با کلانشهرهای کشور در سال ۱۳۷۴ تاسیس و فعالیت خود را آغاز نمود.
پایانهٔ مسافربری مرکزی تبریز یا ترمینال مرکزی تبریز، بزرگ‌ترین و مهمترین پایانه مسافربری در تبریز و غرب ایران است. این پایانه مسافری، در جنوب تبریز و در حاشیه آزادراه شهید کسایی واقع شده است. با راه‌اندازی این پایانه، ترمینال قدیم تبریز که در مرکز شهر در تقاطع خیابان‌های فلسطین (ملل متحد سابق) و محققی (امین سابق) واقع شده بود، تعطیل گردید.
ترمینال مراکز خرید، مراکز خدمات عمومی و رفاهی، سالن انتظار، سالن مسافرگیری، محل بازی کودکان، اتاق مادر و کودک، نمازخانه، سالن‌های انتظار و مسافرگیری، ۱۸ گیشهٔ بلیط‌فروشی، رستوران، کافی شاپ و فود کورت، کتابخانه، بخش اداری، شعب بانک، پارکینگ خودروهای سواری با ظرفیت ۹۰۰ خودرو، آسانسورهای پنج‌گانه و پله‌های برقی از بخش‌های مختلف طبقه‌بندی ترمینال تبریز به شمار می‌رود. ساختمان اصلی پروژه در سه طبقه به مساحت ۲۲ هزار مترمربع و در ارتفاع‌های مختلف طراحی شده و در نماسازی نیز از ترکیب کامپوزیت و شیشه استفاده شده است. در معماری ساختمان نیز، تاج ویژه‌ای در آن طراحی و اجرا شده است.
مطالعه و طراحی پروژه احداث ترمینال جدید تبریز در جنوب شهر، در سال ۱۳۶۶ و با در نظر گرفتن فضایی به وسعت ۳۰ هکتار آغاز شده و دو سال طول کشید. این پروژه در سال ۶۸ وارد مرحله عملیاتی شد و در سال ۷۴ فاز اول آن در ۲۲ هکتار به پایان رسید. با این حال، قسمت اصلی پروژه که همان ساختمان مرکزی است، باقی ماند، با افتتاح فاز نخست در سال ۷۴، پروژه عملاً تعطیل شد و این تعطیلی ۱۷ سال طول کشید.
عملیات اجرایی فاز دوم پروژه در سال ۹۱ و در فضایی به وسعت ۷٬۵ هکتار شروع شده و در ۲۰ اسفند ۱۳۹۴ به صورت رسمی افتتاح شد. برای اجرای این پروژه از سال ۱۳۶۸ تا ۱۳۹۴، ۸۰ میلیارد تومان هزینه شد.
منبع: ویکی‌پد, تبریز-ایران