شیرینی کنجدی
یکشنبه، 5 فروردین 1397
از دیگر شیرینیهای محبوب و معروف تبریز و به طور کلی آذربایجان، شیرینی کنجدی است که به دلیل وجود کنجد در آن ارزش غذایی بالا و طرفداران خاص خودش را دارد. این شیرینی از زرده تخممرغ، شکر و کنجد تهیه میشود و در جشنها، مهمانیها و شب نشینیها دارای جایگاه خاصی در مجلس است.
منبع: کارناوال
فرش سنگی تبریز
یکشنبه، 5 فروردین 1397
فرش سنگی تبریز همچون فرشهای گرانبهای تبریز در وسط میدان پهن شدهاست. طرح این فرش سنگی به دلیل اقتباس از طرح یکی از فرشهای تاریخی و نفیس تبریز بسیار حائز اهمیت است. این فرش تاریخی که دارای طرح باغی زیبا است، در موزه فرش ایران نگهداری میشود و قدمت آن به قرن ۱۱ هجری شمسی برمیگردد. ابعاد این فرش ۴۲ متر در ۲۹ متر است که با ۵۰۰ هزار قطعه ۵ سانتیمتر در ۵ سانتیمتر و در ۱۲ رنگ ساخته شدهاست.
همچنین در وسط میدان فضای سبز و آبنماهایی قرار گرفتهاند که زیبایی این فرش را چند برابر جلوه میدهند.
این میدان علاوه بر ایجاد فضایی مهم در مرکز شهر، نقش مهمی در خصوص معرفی میراث گرانقدر هنر فرش ایران ایفا میکند. این فرش که در مسیر جاده تاریخی ابریشم (مسیر ری-استانبول) قرار گرفته، یکی از جاذبههای شاخص شهر تبریز محسوب میشود و نه تنها گردشگران، بلکه شهروندان را نیز در ایام مختلف به سوی خود جذب میکند.
خالی از لطف نیست اگر به این نکته نیز اشاره کنیم که فرش ایرانی به عنوان یکی از کالاهای نفیس و ارزشمند ایرانی از جاده ابریشم به نقاط دوردست جهان صادر میشده است؛ این فرش سنگی نیز با قرار گرفتن در مسیر جاده ابریشم، ارتباط معنایی ویژهای را با آن برقرار نموده است.
در این میدان، مسجدی به نام مسجد کریمخان واقع شده که مربوط به دوره قاجار است. این اثر در تاریخ ۱۱ مهر ۱۳۸۳ با شماره ثبت ۱۱۱۵۶ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
در گذر از این مسیر تاریخی بازدید از این فرش سنگی زیبا و منحصربهفرد را از دست ندهید.
خانه شیخ محمد خیابانی
یکشنبه، 5 فروردین 1397
خانه شیخ محمد خیابانی، یک بنای تاریخی در مرکز تبریز است که شیخ محمد خیابانی ۱۰، ۱۵ سال آخر عمر خود را در آن زیسته بود. این خانه که در چهارراه منصور واقع شده، در اواخر دوره قاجار احداث شده است.
ارزش میراثی این بنا، فرهنگی سیاسی است.
خانه در یک طبقه ساخته شده و شامل دو حیاط اندرونی و بیرونی است. حیاط بیرونی به فرم باغ ایرانی بوده که بعدها دستکاری شده است. بنا با حیاط بیرونی توسط دو ورودی ارتباط دارد که در امتداد این درها، دو راهرو دسترسی به سالن اصلی (طنبی) و اتاقهای جانبی (گوشوار) را امکانپذیر میسازد.
بنا دارای یک سالن بزرگ (طنبی) به ابعاد ۶ در ۷ متر و دو اتاق در طرفین (گوشوار) و ۴ اتاق به عنوان فضاهای خدماتی در پشت گوشوارها است. نورگیر طنبی از هر دو حیاط اندرونی و بیرونی میباشد؛ در حالی که نورگیری گوشوارها فقط از حیاط بیرونی است. زیرزمین خانه در زیر طنبی واقع شده که دسترسی آن از حیاط اندرونی میباشد. در این خانه پلان و نما کاملاً قرینهاند. بنا دارای آجرکاریهای دوره اواخر قاجاریه است که در بالای هر کدام از پنجرهها فرم کتیبههای آجری متفاوت و به صورت قرینهاند. نمای حیاط اندرونی دارای آجرکاری با کتیبههای ساده گچی است.
سطح حیاط بیرونی به اندازه دو پله پایینتر از سطح کوچه و همچنین از سطح بنا نیز ۳ پله پایینتر میباشد و با انواع درختان میوه پوشیده شده است. در قسمت ورودی به حیاط بیرونی انباری وجود دارد که با استفاده از فضای جرز ساباط ساخته شده است. حیاط اندرونی در سه ضلع جنوبی، غربی و شرقی دارای فضاهای خدماتی است و تقریباً هم سطح با بناست.

خانه شیخ محمد خیابانی
منبع: ویکیپدیا
سقاخانه اهراب
یکشنبه، 5 فروردین 1397
سقاخانه اهراب مربوط به سده های متاخر دوران های تاریخی پس از اسلام است و در تبریز، جاده اهراب، سقاخانه اهراب واقع شده و این اثر در تاریخ ۶ اسفند ۱۳۸۵ با شمارهٔ ثبت ۱۷۵۰۳ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
آب در باورهای دینی مردم کشورمان اهمیت بسیاری دارد و با توجه به این موضوع سقاخانه نیز نمادی از باورهای مردم نسبت به جایگاه آب و اهمیت سیراب نمودن رهگذران می باشد، جایگاه خاصی در باور مسلمانان دارد. این سقاخانه در حال حاضر فقط در ایام محرم و روزهای تاسوعا و عاشورا باز می شود و در همین روزها هم مردم بسیاری از محلات دور و نزدیک برای روشن کردن شمع به این مکان می آیند. سقاخانه اهراب حدود ۷ متر طول و ۵ متر عرض دارد و با مساحتی حدود ۴۲ متر مربع تنها بازمانده آیین سقاخانه ای در تبریز است. این بنا که ورودی آن در ضلع شمالی قرار دارد، در جهت شمال به جنوب ساخته شده و از طریق یک هشتی که با مصالح چوبی مسقف است به داخل بنا متصل می شود. سقاخانه اهراب، تنها سقاخانه موجود تبریز است.
منبع: خبرگذاری شبستان
غار نعیم خلجان
یکشنبه، 5 فروردین 1397
در آذربایجان علاوه بر بناهای تاریخی و مذهبی، غارهایی وجود دارد که همه در کنار هم فرهنگ مردم این سرزمین را شکل داده اند.
حوالی خلجان در جنوب غربی تبریز و دامنه کوه سهند نیز جزو قسمت های پربار آذربایجان از نظر تاریخی و مدنیت است. به دلیل موقعیت استراتژیک در این منطقه آثار تاریخی قابل توجهی وجود دارد.
غار نعیم اثر فاخر معماری صخره ای این منطقه است که مشابه آن در شهر کاشان کشف شده است. این غار در سه طبقه است که در سالن هر طبقه در سمت چپ و راست آن اتاق هایی دو یا سه نفره به اندازه دو در “دو و نیم” متر و به ارتفاع یک و نیم مترساخته شدهاند، حتی به نظر می رسد شاید بیشتر از سه طبقه نیز باشد.
طبقه اول به طول سه و نیم کیلومتر و دارای ۲۰۰ اتاق در اطراف است که در هر اتاق محل هایی برای استراحت، قراردادن شمع و تأمین روشنایی تعبیه شده است. همچنین رودی به طول ۳۰۰ متر برای تامین آب آشامیدنی افراد ساکن در غار، ما بین اتاق ها در سالن جریان دارد. این طبقه به هواکش بزرگی که اهالی به آن برج می گویند، ختم می شود.
ورودی طبقه دوم از راه سقف طبقه اول، بعد از طی ۱۵ متر از ورودی اصلی غار دیده می شود که موقع ورود به این طبقه فرد با سه راهی مواجه می شود که یکی آن را به ورودی برمی گرداند، یکی به مکانی نامشخص که احتمالا چاه است هدایت میکند و دیگری نیز فرد را به طبقه دوم می رساند که به طول ۲۰۰ متر و دارای ۲۰ اتاق است. به گفته اهالی منطقه از طبقه دوم به سوم مسیر دسترسی وجود دارد که امروزه به دلیل رسوبات مسدود شده است.
این غار در چهار شاخه ساخته شده است. بخشی از غار در زیر خانه های شرقی خلجان قرار گرفته که اهالی برای نگهداری آذوقه و انباری از آن استفاده می کنند و بخشی نیز در زیر روستای ورنق به طول یک کیلومتر واقع شده است. بخش دیگر به قسمتی مرطوب در شرق متصل و بخش چهارم به منطقهای بنام میندوش منتهی می شود.
در این غار محفظه های هوا و نور به طرف بیرون از طریق سقف غار وجود دارد. در هر ۵۰ متر محفظه هایی به ارتفاع دو تا پنج متر و قطر نزدیک ۷۰ سانتیمتر برای تهویه هوا و تامین روشنایی ساخته شده و نیز بیرون هر اتاق و راهروها جای پیه سوزها دیده می شود.
مکان هایی نیز برای نگهداری حیوانات و همچنین اجاق برای پخت و پز به همراه ظروف قدیمی در غار مشاهده می شود.
در خصوص ظروف و سفال های کشف شده از غار باید گفت سفال ساده نخودی، قرمز و خاکستری رنگ با نقوش مختلف، سفال ساده لعاب دار، سفال لعاب دار گلدار تزیینی و سفال سوخته از محل کشف شده است که تخمین زده میشود مربوط به صده های قبل از اسلام تا دوره اسلامی باشند.
طبق مشاهدات چنین برمی آید که غار به صورت معماری صخره ای و دست کند و با هدف استتار و در امان ماندن از خطرات دشمن و ناملایمات طبیعی ساخته شده است.
ورودی ها و دهانه غار:
دهانه غار به عرض چهار متر و ارتفاع یک و نیم متر است ولی مدخل ورودی ۶۰ در ۶۰ سانتی متر میباشد که در موقع ورود باید ۱۰ متر سینه خیز طی کرد. پس از طی این مسافت، میدان بزرگی دیده می شود که وسط آن چاهی با دهانهای به قطر دو متر و به عمق چهار متر قرار گرفته که به طبقات زیرین دیگر متصل است.
غار دارای چندین ورودی است که اهالی روستا بسیاری از آنها را مسدود و برایشان درب ساخته و قفل زده اند. غار از سمت شمالی به خانه های مردم راه دارد که به دلیل حریم خصوصی امکان ورود وجود ندارد و مشخص نیست این غار به کجا منتهی می شود.
برخی از راه های دسترسی دچار رسوب گرفتگی شده و به طور کامل و دقیق کشف و تاریخ نگاری نشدهاند و بدون بررسی و پژوهش نیز نمی توان در مورد قدمت و نوع کاربری آن نظری اظهار کرد.
متاسفانه نهادها به خصوص میراث فرهنگی آنچنان که می بایست تا کنون برای این محل ارزشی قائل نشدهاند. چندین سال قبل نمونه های کشف شده به کارشناسان اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری آذربایجان شرقی به امید بررسی تحویل داده شده ولی خبری از نتایج بررسی اعلام نشده است. از سوی دیگر نابودی این آثار در واقع به معنای پاک شدن بخش مهمی از تاریخ منطقه است. متاسفانه برخی افراد در پی جست و جوی اشیاء گران قیمت و عتیقه، اقدام به تخریب محل و از بین بردن ظروف و آثار موجود در محل می کنند.
موزه کاریکاتور تبریز
یکشنبه، 5 فروردین 1397
موزهٔ کارتون تبریز نخستین موزهٔ کاتون در سطح قارهٔ آسیا و پنجمین موزه در سطح جهان، همچنین اولین و تنها موزه کارتون و کاریکاتور ایران است. بعد از موزه طنز و کارتون گابرو بلغارستان، میتوان گفت، این موزه از نظر وسعت دومین موزه بزرگ دنیاست. این موزه در محوطهٔ باغ گلستان و در محل پیشین کتابخانهٔ ملی تبریز قرار گرفتهاست.
موزهٔ کارتون تبریز در اسفند ۱۳۸۵ خورشیدی و در بخش غربی خانهٔ هنر این شهر تأسیس شدهاست. این بنا در سال ۱۳۱۸ خورشیدی و همزمان با کاخ شهرداری تبریز ساخته شدهاست. این مکان وابسته به اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی است اما بودجه سالانه ندارد و از محل در آمدهای انجمن کارتونیستهای تبریز و حمایتهای دولتی اداره میشود.
بنای این مجموعه در سال ۱۳۱۸ شمسی و همزمان با کاخ شهرداری تبریز در زیر بنایی به وسعت ۲۸۴ متر ایجاد شدهاست. بعدها بعنوان باشگاه افسران، رستوران، کمیته انقلاب اسلامی، کتابخانه ملی تبریز و نهایتاً موزه کارتون تبریز استفاده شدهاست.
موزه کارتون تبریز دارای دو گالری با نمایش ۶۰ اثر از آثار اصل بزرگترین کارتونیستهای جهان، یک کتابخانه تخصصی و کلاس و امور اداری میباشد. در مخزن این موزه بیست هزار اصل از حدود صد کشور جهان نگهداری میشود.
این موزه محل استقرار انجمن کارتونیستهای تبریز میباشد که جشنوارههای متعدد بینالمللی از جمله دوازده دوره جشنواره تبریز، شش دوره جشنواره شهروندی تبریز، یک جشنواره پایداری و چندین دوره جشنواره کشوری را برگزار کردهاست. چنانکه در سال ۱۳۹۰ میزبان دومین نشست روسای موزههای کارتون کارتون جهان بود و نمایندگانی از ایتالیا، فرانسه، ترکیه، آذربایجان، سوریه، بلژیک و… در این نشست حضور یافته بودند.
در این موزه غیر از دو مجسمه کارتون ساخته آقای مغفوریون، کلکسیونی از پوسترها و کارت پستالها و تمبرها و کارت ویزیتهای کارتونی و کتابهای چاپ شده کارتون در تبریز رامی توانید تماشا کنید. کلکت آلبوم جشنوارههای خارجی نشریات کارتونی و محصولات دیگر از سایر کارکردهای موزه میباشد.
وبسایت این مجموعه جزو بهروزترین پایگاههای خبری کارتون و کاریکاتور در سطح دنیا میباشد.
این موزه همه روزه به جز ایام تعطیل از ساعت ده تا چهارده به آدرس باغ گلستان، روبروی هنرستان وحدت. خانه هنر تبریز/موزه کاریکاتور تبریز پذیرای بازدید علاقهمندان است.